BOLESŁAW PRUS FARAON I

Faraon – powieść historyczna Bolesława Prusa, ukończona w maju 1895 roku. Publikowana w odcinkach w "Tygodniku Ilustrowanym" od października 1895 roku. Akcja utworu rozgrywa się w Starożytnym Egipcie i opowiada o losach młodego faraona, Ramzesa XIII, próbującego poznać mechanizmy zarządzania państwem oraz podejmującego walkę o niezależność władzy faraona od kasty kapłańskiej.

Niedługo po publikacji Emancypantek "Kurier Codzienny" opublikował informację, według której Prus przymierza się do napisania powieści zatytułowanej Faraon. Ponieważ pisarz znany był ze swojej niechęci do powieści historycznych, publiczność uważała początkowo, że nowy utwór będzie miał miejsce w realiach współczesnych, a jego tytuł odnosi się do popularnej ówcześnie gry w karty, o tej właśnie nazwie^[1]. W rzeczywistości jednak poglądy Prusa na twórczość historyczną uległy już wtedy zmianie, zresztą pisarz stworzył już wcześniej utwory, których akcja dzieje się w czasach dawniejszych – Z legend dawnego Egiptu (1887) i Z żywotów świętych (1892). Twórczość taka pozwalała bowiem pisarzowi na poruszenie tych kwestii, których nie mógł przedstawić w sposób zadowalający w powieściach współczesnych, dziejących się w Polsce – mechanizmu działania państwa, roli nauki i religii w życiu zbiorowości^[2]. Wybór starożytnego Egiptu, zamiast np. dawnego państwa polskiego, podyktowany był prawdopodobnie podziwem, jaki autor żywił dla państwa faraonów, wyrażanym m.in. Kronikach tygodniowych, a także potrzebą zuniwersalizowania przesłania utworu^[3].

Przed napisaniem powieści Prus gromadził informacje na temat starożytnego Egiptu. Korzystał przede wszystkim z prac francuskiego egiptologa Gastona Maspero i opublikowanej w latach 1879–1880 Historii EgiptuIgnacego Żagiella. Zapoznał się również z powieściami historycznymi Georga Ebersa. Prawdopodobnie właśnie od Żagiella zaczerpnął Prus postać Ramzesa XIII, którego istnienie jest kwestionowane przez innych historyków. Zmienił jednak całkowicie koncepcję tej postaci – Żagiell charakteryzuje młodego faraona jako osobę niedołężną i nieporadną, co nie zgadza się z wizją przedstawioną w powieści Prusa^[4]. Jedyną postacią rzeczywiście historyczną jest Herhor, wszystkie pozostałe są dziełem fantazji pisarza^[5]. Mimo, że autor starał się być zgodny z ówczesną wiedzą dotyczącą starożytnego Egiptu, powieść zawiera błędy (np. opis pisma hieroglificznego jako alfabetu) i liczne anachronizmy (greckie wojska najemne w starożytności pojawiły się w Egipcie kilkaset lat później niż akcja książki, podobnie jak greckie osady i pieniądze; również szachy, które w ogóle nie były znane w starożytności).

Występujący w powieści motyw zaćmienia Słońca miał podłoże autobiograficzne – Prus był świadkiem całkowitego zaćmienia, które obserwował w Mławie^[6].

Faraon ukazywał się w odcinkach w "Tygodniku Ilustrowanym" w latach 1895–1896. W przeciwieństwie do Lalki powieść nie była pisana na bieżąco – redakcja otrzymała do publikacji już gotowy utwór. W formie książkowej Faraon ukazał się po raz pierwszy w 1897 roku^[7].